En dan is het zover

Eindelijk! We zijn er! De voorbereidingen en alle laatste keren hebben we achter de rug! Laatste keer het huis doen, gras gemaaid, laatste wk wedstrijd, maar dan hebben we het niet meer over! En laatste keer geen tijd voor het blog! Vanaf gisteren ga ik proberen om iedere dag even te bloggen!

De vlucht ging prima! Met de drie kwartier vertraging, omdat mensen niet op tijd zijn en dan nog heel rustig je plek zoeken! Maar goed, we zaten in het vliegtuig en het avontuur ging van start! Van te voren zat ik wel weer in de rats, vorig jaar deed Finn het super, maar nu weer ouder en bewegelijker! Maar trotser dan trots kunnen peet e ik niet zijn! Natuurlijk was hij niet de hele tijd stil en heeft hij even gehuild! Maar wat een kanjer van een kind hebben we!

Na negen uur vliegen waren er! En oma, alle mevrouwen me grijs haar werden tijdens de vlucht oma gedoopt! Twee mevrouwen waren favoriet, een Duitse en een Nederlandse dame, dus hebben we veel in het gangpad gelopen, bij de Duitse mevrouw ging hij zelf op schoot zitten en hebben ze samen uit het raam gekeken! Ons kind eenkennig? Tja, alleen als het hem uitkomt denk ik!

Maar aan alles komt een einde en dus ook aan de vlucht naar Orlando! Eenmaal geland moesten we de stunt met het autostoeltje op de trolley binden weer herhalen, maar oefening baart kunst en we hadden het snel gefixed! Nu nog door de douna, volledig gejetlaged stonden we, nou ja ik gejetlaged! Peet en Finn hadden weer energie voor tien! Bij de douane heb ik me staan verbazen hoe onvoorbereid mensen op vakantie gaan! Sommige spreken geen woord over de grens en probeer dan als toerist in een land erachter te komen wat een douanier wil! Niet dat ik volledig voorbereid ben, ik bedoel ik stap bij Peet in de auto en zie waar hij me heen brengt! Zo gaat het al jaren en ik heb nog nooit hoeven klagen want alle vakanties die hij heeft uitgestippeld waren stuk voor stuk super! Maar mocht ik Peet nu even kwijt zijn, dan kan ik mezelf wel redden!

Maar goed ook deze mensen kwamen uiteindelijk Amerika in! En mochten wij ons melden! Na de vingerafdruk en een ooglaserscan en een bye bye van Finn ( jong geleerd is oud gedaan!) stonden wij ook in het land van de onbeperkte mogelijkheden!

Nadat we het hele douane circus weer drie keer hadden doorlopen, en nadat ik de mevrouw had verzekerd dat ik echt mijn broekniet uit ging trekken omdat mijn knoop piepte stonden we voor de tweede keer aan een bagageband! De rugzak was er zo, maar de rode koffer met het bedje van Finn………………

Net toen ik bedacht dat ik dat het bed maar drie weken m et Finn moest delen, kwam daar gelukkig de rode koffer! Snel weer alle bagage bijelkaar geraapt en op naar Alamo! Top mensen en topservice! We waren zo klaar, de straat oversteken en daar konden we de auto voor de komende drie weken uitzoeken! Niets geen geklungel met heen en weer in een busje naar de auto, gewoon oversteken! Heerlijk!

De auto hebben we nu en ik moet zeggen na een rondje parkeerplaats, hij rijdt prima! Het leukste vind ik alle knopjes en dingetje! Ik ben er nog niet achter hoe het allemaal werkt, maar over drie weken komt de volledige uitleg!

Aangekomen in het Marriot hotel lag ik al snel op bed, Finn nog e ven een boekje voorgelezen, maar onze kanjer was zo moe dat hij aan 1 bladzijde genoeg had en dus lekker in zijn eigen bedje naar dromenland vertrok!

Peter zijn biologische klok ging ondertussen ook gewoon door en die is nog door de buurt gaan rijden op zoek naar eten! Nu is dat hier niet zo moeilijk en al snel was hij weer terug met voor mij een oranje Fanta en pringels en voor zichzelf, tja dat heb ik niet meer meegekregen!

p.s foto volgen nog